مقایسه تاثیر ماسک حنجره ای با ماسک معمولی بر اشباع هموگلوبین شریانی از اکسیژن و طول مدت تشنج در بیماران تحت تشنج درمانی

سابقه و هدف: کاهش فشار سهمی اکسیژن خون یا هیپوکسی باعث اختلال در پایداری سیستم گردش خون (همودینامیک) و افزایش آستانه­ی تشنج در بیمارانی که تشنج­درمانی الکتریکی یا ( Electro Convulsive Therapy ) دریافت می­کنند می­شود هدف از این مطالعه مقایسه­ی کاربرد ماسک حنجره­ای به جای ماسک صورت بر تغییرات اکسیژن خون، دینامک خون و طول زمان تشنج پس از تشنج­درمانی الکتریکی به دنبال بیهوشی عمومی داخل وریدی با داروی تیوپنتال سدیم و سوکسینیل­کولین است. مواد و روش­ها: در یک مطالعه­ی تجربی 66 بیمار 60-20 سال، دسته­ی یک و دو انجمن بیهوشی آمریکا ( ASA class I and II ) که در بخش روان­پزشکی بیمارستان هاجر شهرکرد به دلیل ابتلا به افسردگی مزمن کاندید درمان با تشنج­درمانی الکتریکی بودند مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه 33 نفری تقسیم شدند. سعی شد که بیماران دو گروه از نظر سن، جنس و نوع درمان روان­پزشکی متعادل شوند. تمامی بیماران با تیوپنتال سدیم 2 میلی­گرم/کیلوگرم، سوکسینیل­کولین 5/0 میلی­گرم/کیلوگرم به صورت داخل وریدی و تهویه با اکسیژن 100 درصد تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. تهویه­ی ریه­ها در گروه یک با کمک ماسک حنجره­ای و در گروه دو به روش معمول با ماسک صورت انجام شد. اشباع اکسیژن خون شریانی، فشار خون سیستولی و دیاستولی، تعداد ضربان قلب و طول مدت تشنج در دو گروه قبل از انجام تشنج­درمانی الکتریکی و پس از آن اندازه­گیری و داده­ها بر اساس آزمون کای اسکوئر و t مستقل تجزیه وتحلیل گردید. نتایج: در گروه ماسک حنجره­ای اشباع اکسیژن خون شریانی در دقیقه­ی سوم و پنجم پس از تشنج­درمانی الکتریکی به طور معنی­داری بیش از گروه ماسک صورت بود (05/0 p< ). فشار خون سیستولی و دیاستولی در دقایق سوم و پنجم پس از تحریک الکتریکی در هر دو گروه بالاتر از میزان پایه­ی قبل از انجام تشنج­درمانی الکتریکی بود (05/0 p< ). در گروه ماسک حنجره­ای، افزایش فشار خون سیستولی در دقیقه­ی سوم و فشار خون دیاستولی در دقایق سوم و پنجم به طور معنی­داری بیش از گروه ماسک صورت بود (05/0 p< ). میانگین طول مدت تشنج در گروه ماسک صورت به وضوح کوتاه­تر از این زمان در گروه ماسک حنجره­ای بود (05/0 p< ) (در ماسک صورت 11 ± 2/30 و در ماسک حنجره 11 ± 8/38 ثانیه). نتیجه­گیری: یافته­ها نشان داد که علی­رغم افزایش فشار خون دیاستولی در گروه ماسک حنجره­ای ولی به دلیل افزایش طول زمان تشنج و افزایش اشباع اکسیژن خون شریانی نسبت به بیماران گروه ماسک صورت، می­توان از ماسک حنجره­ای به عنوان یک جایگزین موثر برای تهویه­ی بیماران کاندید تشنج­درمانی الکتریکی استفاده کرد.